Tri su vrste člana u talijanskom jeziku:

· određeni član

· neodređeni član

· partitivni član.

Oblici neodređenog člana

Neodređeni član u talijanskom jeziku nema množinu. U množini se stoga izostavlja, a u nekim slučajevima moguća je i upotreba odgovarajućeg oblika partitivnog člana.

un – statistički najčešći oblik neodređenog člana u muškom rodu jednine. Koristi se u svim slučajevima u kojima se ne koristi oblik uno, dakle i onda kada sljedeća riječ počinje samoglasnikom:

un viaggio, un amico, un unico spettatore.

uno – oblik neodređenog člana u muškom rodu jednine. Koristi se ako riječ koja iza člana neposredno slijedi počinje:

a)     tzv. pokrivenim ‘s’ (esse impura, s iza kojeg slijedi još jedan suglasnik):

uno spettatore, uno sport, uno stadio, uno studioso italiano

b)    suglasnicima x, z:

uno xenofobo, uno zio

c)     suglasničkim skupinama gn, pn, ps:

uno gnomo, uno pneumatico, uno psicologo

d)     polusamoglasnicima i, j, y:

uno iettatore, uno juventino, uno yacht.

una – oblik neodređenog člana u ženskom rodu jednine. Koristi se ako sljedeća riječ započinje suglasnikom ili polusamoglasnikom. Nije neuobičajena upotreba ovog oblika i onda kada sljedeća riječ počinje samoglasnikom:

una cosa, una iena, una sfida, un’utile informazione (ali i: una utile informazione).

un’ – oblik neodređenog člana u ženskom rodu jednine. Koristi se ako sljedeća riječ počinje samoglasnikom, no to je pravilo donekle labavo. Naime, u suvremenom talijanskom jeziku u opisanoj se situaciji često susreće i oblik una:

un’informazione (ali i: una informazione).